Έχουμε μέχρι τώρα αναφέρει ένα σενάριο αντιμετώπισης της κρίσης που περιλαμβάνει πολεμική εμπλοκή μείζονος κλίμακας των ΗΠΑ στην Μέση Ανατολή. Και εξετάζουμε την θέση των υπολοίπων οικονομικών δυνάμεων που διαμορφώνουν σήμερα την παγκόσμια οικονομική πραγματικότητα. Ως τέτοιες δυνάμεις θεωρούμε την Κίνα και την Ε.Ε. τις οποίες χαρακτηρίσαμε πιθανούς «εμπρηστές» της παγκόσμιας οικονομίας, λόγω ακριβώς των πολιτικών που επέλεξαν και συνεχίζουν να εφαρμόζουν οι ηγεσίες τους.
Συγκεκριμένα:
Η μεν ηγεσία της μετά-κομμουνιστικής Κίνας άργησε να αντιληφθεί την σημασίας και να εφαρμόσει πολιτικές τόνωσης της εσωτερικής εγχώριας κινέζικης κατανάλωσης. Αποτέλεσμα είναι να κινδυνεύει σήμερα η εξαγωγική δραστηριότητα της μεταποιητικής κύρια κινέζικης βιομηχανίας, αφού μειώνεται η λιανική κατανάλωση στις χώρες της Δύσης εξ αιτίας των προγραμμάτων λιτότητας που εφαρμόζονται σε αυτές τις χώρες.
Εφ’ όσον η ανάπτυξη της Κίνας πέσει από τους φρενήρεις ρυθμούς του 8%-9% στα επίπεδα του 6%, τότε είναι οφθαλμοφανές ότι η ηγεσίας της μετά-κομμουνιστικής Κίνας θα εξαναγκασθεί να απεμπολήσει τα γεωπολιτικά οράματα της συμφωνίας της Σαγκάης και να συναινέσει σε μία κατάληψη και υφαρπαγή από τις ΗΠΑ των πετρελαιοπηγών του Περσικού Κόλπου. Με αυτό τον τρόπο θα αποκτήσει η κινέζικη βιομηχανία φθηνό καύσιμο και οι ΗΠΑ την δυνατότητα αποπληρωμής του τεράστιου αμερικάνικου χρέους που έχουν χρηματοδοτήσει τα προηγούμενα χρόνια οι κινέζικες τράπεζες.
Η δε ηγεσία της ΕΕ, αφού πρώτα επέτρεψε να δημιουργηθεί μία τεράστια φούσκα δανεισμού στις χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου όταν ξέσπασε η παγκόσμια οικονομική κρίση λόγω της κατάρρευσης της αγοράς στεγαστικής πίστης στις ΗΠΑ, δεν φρόντισε να μην γίνει κάτι αντίστοιχο και στην ΕΕ. Αντίθετα παρακολουθούσε σχεδόν αμέτοχη, μέσω των ανεπαρκών μνημονιακών πολιτικών, τις φούσκες του Νότου να σκάνε η μία μετά την άλλη.
Η ηγεσία της ΕΕ ήταν φανερό ότι επεδίωκε με τις μνημονιακές πολιτικές να προκαλεί νομισματική αποσταθεροποίηση προκειμένου να φθηναίνει το ακριβό ευρώ και να πριμοδοτούνται οι ευρωπαϊκές εξαγωγές, ενώ ταυτόχρονα επιτύγχανε την μεταφορά πλούτου μέσω της διαφοράς των επιτοκίων αλλά της ιδιωτικοποίησης σε εξευτελιστικές τιμές του νότιου κρατικού πλούτου στον βορρά.
Αντικειμενικά η ηγεσία της ΕΕ δεν υιοθετούσε πολιτικές που αντιμετώπιζαν την κρίση, αλλά πολιτικές που καθιστούσαν τον βορρά οικονομικά ισχυρότερο. Σήμερα οι χώρες του ευρωπαϊκού νότου, η μία μετά την άλλη πληττόμενες από μία πρωτόγνωρη ύφεση, γονατίζουν και απειλούνται με κοινωνικές εκρήξεις πρωτόγνωρου μεγέθους. Η προοπτική πολεμικής περιπέτειας και μείωσης της τιμής των καυσίμων θα ήταν για αυτές τις χώρες μία εξαναγκαστικά καλή λύση αφού θα διοχετεύσει σημαντικό μέρος της ανεργίας στην πολεμική βιομηχανία και στα μισθοφορικά στρατεύματα.
Βλέπουμε λοιπόν ότι... και η ηγεσία της μετά-κομμουνιστικής Κίνας, αλλά και της οικονομικής πραγματικότητας των νοτίων ευρωπαϊκών χωρών θεωρεί την πολεμική περιπέτεια μεγάλης κλίμακας τουλάχιστον ευπρόσδεκτη.
Ίσως κάποια παρόμοια ανάλυση των δεδομένων κάνουν:
- Ο Kyle Bass, γκουρού του γνωστού και τρομερού από την χρεοκοπία της επενδυτικής τράπεζας Bear Sterns αμερικάνικου Hedge Fund, Hayman Capital Management που δήλωσε μόλις εχθές 15 Ιανουαρίου 2013 ότι «Όλο αυτό θα τελειώσει με πόλεμο».
- Και η ηγεσία της Κεντρικής Γερμανικής Τράπεζας, της περιβόητης Bundesbank, που πάλι εχθές 15 Ιανουαρίου 2013 ανακοίνωσε την πρόθεση της να επαναφέρει στην Γερμανία τον Γερμανικό Χρυσό, περίπου 3.400 τόνους συνολικής αξίας περίπου 150 δις ευρώ που φυλάσσεται κύρια από τις Κεντρικές Τράπεζες των ΗΠΑ (FED) και της Μ. Βρετανίας (BoE).
Αύριο θα παρουσιασθεί η θέση της Ρωσίας και της Βόρειο-βιομηχανικής Ευρώπης. Μέχρι τώρα όμως και από τις δημόσιες απόψεις αλλά και από επίσημα πραγματικά γεγονότα προκύπτει ένα συμπέρασμα:
Άρχισαν οι προετοιμασίες για την πολεμική περιπέτεια.
http://www.triklopodia.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου