Με
αποδόμηση στρατηγικών δυνατοτήτων και αντιστάσεων
Του Άνθου Λυκαύγη
ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ και αν είναι η κατάληξη
όσων με τρόπο πολυαίμακτο και δραματικό εξελίσσονται στη γειτονιά μας, αυτά θα
οδηγήσουν αναποδράστως σε καίριες γεωπολιτικές αναδιατάξεις και συνακόλουθη ανακατανομή
επιρροών.
Σε βαθμό που θα επιδράσει άμεσα και
στα καθ' ημάς. Καίρια μάλιστα, για λόγους που και η γεωγραφία και οι συνθήκες
προεξοφλούν. Μόνο μυωπάζοντες δεν μπορούν να διακρίνουν όσα επέρχονται και πώς
αυτά είναι δυνατόν να επενεργήσουν στη σύνολη περιοχή που μας διαλαμβάνει. Και
ακριβώς το χειρότερο για μας είναι ότι:
Αυτά συμβαίνουν χωρίς εμάς! Έστω
και αν τελικά κι εμείς, εκ των πραγμάτων, θα υποστούμε μέρος των συνεπειών.
Εμμέσως μεν. Αλλά με όρους σαφώς γεωστρατηγικούς. Οι οποίοι περνούν είτε μέσα
από νέες δικές μας επιλογές (όπως η ζεύξη με το Ισραήλ) είτε μέσα από ένα
ενισχυμένο τουρκικό περιφερειακό ρόλο. Που είναι μάλλον βέβαιος, παρά την
παροξυνόμενη αντιπαράθεση με το Τελ Αβίβ. Γιατί, δυστυχώς, η Άγκυρα δεν παύει
ν' απολαμβάνει της προτιμήσεως των επιλογών του Ατλαντισμού, για λόγους
προφανείς.
Εάν επισημαίνουμε αυτά κι επιμένουμε
σ' αυτά, είναι για να υπογραμμίσουμε κάποιους προφανείς κινδύνους που τα
συνοδεύουν ως προς τις εθνικές μας προοπτικές, καθώς, δυστυχώς, αυτές οι εν
πολλοίς κοσμογονικές (αλλά και τραυματικές) περιφερειακές αναδιατάξεις μάς
συναντούν συγκυριακά στα χειρότερά μας! Όπου, ενώ αυτά θα μας επηρεάσουν κι ενώ
είμεθα εκ των πραγμάτων μέρος των, εντούτοις αποβαίνομεν ταυτοχρόνως παθητικοί
δέκτες. Χωρίς επαρκείς (και κατ' ακρίβειαν καθόλου) δυνατότητες αξιόλογου
τουλάχιστον ρόλου σ' αυτά που ανελίσσονται. Ρόλου σε διπλωματικό ασφαλώς
επίπεδο. Προκειμένου να έχουμε κι ενεργό παρουσία σε όσα γίνονται και λόγο σε
ό,τι λόγω αυτών θα επηρεάσει δικά μας συμφέροντα. Και το τελευταίο είναι αναπόφευκτο.
Ατυχώς βρισκόμαστε μπροστά σε
κατάσταση δεινής αποδομήσεως δυνατοτήτων και τραυματικής αναίρεσης στρατηγικών
δυναμικών. Οπόταν και αποβαίνουμε τελικά παθητικοί αποδέκτες. Καταγραφείς
εξελίξεων κι αδυνατώντας να επιδράσουμε σ' αυτές. Ενώ την ίδια ώρα, με
μαθηματική βεβαιότητα, θ' αντιμετωπίσουμε απειλές νέων τετελεσμένων σε ό,τι
αφορά είτε αμφισβήτηση γεωπολιτικών κυριαρχικών μας ορίων είτε παρεμπόδιση
ασκήσεως δικαιωμάτων στον εθνικό μας χώρο. Όπως σε θαλάσσιες οικονομικές ζώνες,
στις οποίες με βάση το Διεθνές Δίκαιο μπορούμε ν' αναζητήσουμε και ν'
αξιοποιήσουμε φυσικό πλούτο. Αυτό ήδη γίνεται. Απλώς δεν έχει συντελεσθεί. Ως
αποτέλεσμα όμως αυτών που θα προκύψουν, όταν οι καπνοί των επαλλήλων
μεσανατολικών ηφαιστείων διαλυθούν, να μην υπάρχει αμφιβολία ότι θα έχουμε
ανάταξη κρίσεων στο δικό μας γεωγραφικό περιβάλλον. Με την Τουρκία -προς το
παρόν τουλάχιστον ευνοημένη των εξελίξεων- να επιχειρεί όσα δικαιολογημένα
φοβόμαστε. Και για τα οποία έχει κατ' επανάληψη εκδηλώσει βουλιμικά σύνδρομα.
Τόσο στον αιγαιωτικό χώρο ευθέως, όσο και στο θέμα του Καστελλορίζου
ειδικότερα, όπου προσπαθεί να στοιχειοθετήσει παρεμβατικά δικαιώματα.
Προαποκλείοντας εκ προοιμίου προοπτικές ανακηρύξεως ελληνικής ΑΟΖ, με άτυπο
casus belli.
Εκείνο που θέλουμε με αυτές τις
συνοπτικές επισημάνσεις να τονίσουμε, είναι το γεγονός ότι πρέπει να βρούμε
τους τρόπους ώστε: Σε κάποιο βαθμό κι εκφεύγοντας από τις έωλες αγκυλώσεις που
μας καθηλώνουν και τα καταθλιπτικά παράγωγα της χρεωκοπίας που μας περισπούν,
ν' ανατάξουμε δυναμικές που να μας παρέχουν περιθώρια στρατηγικής διαχειρίσεως
και αυτών των πέραν της καθημερινότητος εθνικών ζητημάτων. Προκειμένου δηλαδή
και ν' αποφύγουμε παράπλευρες συνέπειες αυτών που συντελούνται και ν'
αξιοποιήσουμε κάποιες ενδεχόμενες τροπές. Που με βεβαιότητα θα προκύψουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου